نابینا و چراغ

نابینا و چراغ

نابینائی در شب تاریک چراغی در دست و سبوئی بر دوش در راهی می رفت.

فضولی به وی رسید و گفت: 
ای نادان! روز و شب پیش تو یکسانست و روشنی و تاریکی در چشم تو برابر، این چراغ را فایده چیست؟

نابینا بخندید و گفت: 
این چراغ نه از بهر خود است، از برای چون تو کوردلان بی خرد است، تا به من پهلو نزنند و سبوی مرا نشکنند.

حال نادان را به از دانا نمی داند کسی

گر چه در دانش فزون از بوعلی سینا بوَد

طعن نابینا مزن ای دم ز بینائی زده 

زانکه نابینا به کار خویشتن بینا بود